Једеш мало, а не скидаш сало!
Мит: „кога јадеш премалку, телото ќе задржува масти за да не изгладне.“ Ама, некои истражувања кои јас ги најдов, велат дека и во случај на најекстремните ограничувања на калориите (рестрикции/нејадење), субјектите продолжуваат да губат тежина, слабеат.
Експериментот од 1944 викан Изгладнувањето во Минесота, покажува дека испитаниците имаат екстремно низок процент на масно ткиво во телото додека следеле диети со ептен многу МАЛКУ калории во подолг период (1). Следствено, губењето на тежината - слабеењето продолжува да се дешава заедно со екстремното ограничување на внесените калории.
Да се разбереме, телото е цар и прави ужасни напори да спречи губење на тежината со намалување на целата небитна активност и драстично зголемување на чуството за глад. Цар, цар ама сепак, не може да продолжи да функционира, да чука срцето, да ги пумпа белите дробови, да ве однесе на работа или да те донесе во Спорт Инн на вежбање без енергија (2). Пази ваму. оваа енергија мора да доаѓа или од храната или од твојата складирана енергија. Ако во твојот систем/тело влегува помалку енергија од храна отколку што е потребно за ова, ќе ги разградуваш мастите и/или другите ткива за да, просто ги задоволиш твоите суштински енергетски потреби.
Сепак, иако физиолошки „јадењето премалку“ не го спречува губењето килограми, реалноста и во пракса тоа изгледа сосема поинаку.
Твојата реалност:
Многу често видено сценарио: сериозното ограничување/намалување на калориите во текот на седмицата прави значителен дефицит и помага во одредено намалување на тежината. Но, поради истото тоа сериозно ограничување, можно е да се осеќаш како летаргично и твојата мотивација за вежбање се намалува додека правиш потсвесни напори да заштедиш енергија. Помалку вежбање и помалку активност веројатно – сигурно ќе ја намали и потрошувачката на калории, а со тоа ќе се намалува и предвидениот калориски дефицит, т.е. сега једеш мало, но и правиш помалку!
Ииии ко и секогаш твојот глад и волја стигаат до точката на прекршување или попозната ко –викенд. Иии во кој момент се откажуваш и прејадуваш со целата храна која ја ограничуваше од понеделник до петок. Овој калориски вишок е доволен за да се надомести дефицитот создаден претходно во седмицата. Одозгора на тога , ти си повеќе или помалку концентриран на одржување на внесот на калории во целина и твојтата тежина останува иста. Једеш ектремно мало од понеделник до петок, па једеш ко слон сабота и недела, и така на рипит, и така веројатно ниту слабееш ниту се дебелееш. Ама, па и не си нешто среќен, задоволен...
Следната седмица идеме пак со истиот циклус на вина и ограничување, па сабота и недела со вина и прејадување. Нето резултатот е долгорочно одржување на телесната тежина заедно со потенцијалното губење на мускулната маса - мускули и зголемување на телесните масти – сало. Сето тоа додека јадеш многу мали количини храна во неделата и не се чувствуваш супер/убаво, драги читачи. Но, тоа не е се..
Ова е многу честа слика, особено за ситните жени кои консумираат помалку од 1200 kcal неделно, а потоа често излагаат и јадат надвор по кафани или имаат искачанки со другарките за викендот. Или седат по дома со другарките уз винце и асортиман од кашкавали. 😘 НЕ ВИ СУДАМ! Супер сте.
И чарето е..
Иако секој човек е свој човек и индивидуалните стратегии варираат, најчесто можеби е подобро да се зголеми внесот на калории од понеделник до петок до поразумна бројка, не 1200 калории(умерен дефицит). Ова ти овозможува да правиш поефективни тренинзи и да можеш да останеш активен во текот на денот. Како бонус, разумните бројки ќе ти помогнат и за викендот, јер нема да си гладен ко куче.
Со додавање на малку од она што ти се допаѓа, читај – јаде, секој ден, можеби ќе успееш поефикасно да менаџираш со желбите за време на викендот. Значи једеш мало од тоа што сакаш и скидаш сало!
РЕФЕРЕНЦИ
